درس زندگی

اگه بخوام یه جمله‌ی تاثیر گذار به یه بچّه بدم، قطعاً اول بهش می‌گم: بزرگ نشو، یه تَله‌سْت». بعد اگه مث گاو خندید و رفت که هیچ، ولی اگه انقدر باهوش بود که توضیح بیشتری خواست، اونوقت قطعاً میگم: گُ* خوردم عمو جون، برو دنبال علایقت، تا وقتی هم که به هدفت نرسیدی ولش نکن». بعد دیگه اگه ازم سوال پرسید، با پشت دست همچین بخوابونم تو دهنش که دندوناش خورد شه بریزه ته حلقش که دیگه اینقدر فضولی نکنه! 

ما بچّه بودیم فقط می‌گفتیم چشم! بعد جایزه‌ی خوب بودنمون ماهی یه بار می‌بردنمون همبرگر و پیتزا بخوریم. موقع مسافرت وسائلمون به زور تو چمدون مامانمون جا میدادن، صدامون که در نمیومد هیچ، خوشال بودیم که با خودشون  می‌برنمون! ماست می‌ریختیم تو پلاستیک فریزیر، نوکشو با دندون سوراخ می‌کردیم، تهشو گره می‌زدیم، تا جایی که خنک بود مِک می‌زدیم. می‌خوام بگم ما اون مدلی بزرگ شدیم و این شدیم، اینا این مدلی که بزرگ میشن فردا چه مدلی می‌خوان بشن؟ اصن به من چه؟ ولم کنین عامو.

پ.ن: خدایی خیلی کار سختیه بّچه دار شدن تو این شرایط. کار هر کس نیست، گاو نر می‌خواهد و گاو ماده.